Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Αυστραλιανή συγγραφέας Charmian Clift μαζί με τον σύζυγό της, επίσης συγγραφέα, George Johnston αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζωή της πόλης. Έφυγαν από το γκρίζο μεταπολεμικό Λονδίνο για να έρθουν στην Ελλάδα, με τα δυο παιδιά τους και τις γραφομηχανές τους. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Κάλυμνο, σκοπεύοντας να ζήσουν απλά και να αφοσιωθούν στη συγγραφή, μακριά από τον θόρυβο της μεγαλούπολης. Έμειναν στο νησί σχεδόν οχτώ μήνες, από τον Δεκέμβριο του 1954 ως τον Ιούλιο του 1955. Το αποτέλεσμα της παραμονής τους εκεί είναι Το τραγούδι της γοργόνας.

Στο βιβλίο η Clift μεταφέρει το πολιτιστικό σοκ αλλά και την απόλυτη ευχαρίστηση από την παραμονή του ζευγαριού στο νησί των σφουγγαράδων. Η Κάλυμνος όπως τη γνώρισε ήταν γυμνή και φτωχή - αποτελούσε απόδραση, αλλά σε καμία περίπτωση παράδεισο. Με το πέρασμα των μηνών όμως η Clift και η οικογένειά της έγιναν μέρος της κοινότητας.

Το τραγούδι της γοργόνας είναι ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, ένα αφήγημα που μας ταξιδεύει στην Κάλυμνο μιας άλλης εποχής, κάνοντάς μας να γνωρίσουμε τον τόπο, τα ήθη και τα έθιμα, αλλά πρωτίστως τους ανθρώπους, που κάνουν τη συγγραφέα να θεωρεί την Ελλάδα ως τη δική της Γη της Επαγγελίας.

Ένα ταξιδιωτικό memoir από μια Αυστραλή συγγραφέα που αγάπησε την Ελλάδα και έγινε μέρος της.

Υπάρχει κάτι το τρομαχτικό σε αυτή την εξουσία που ασκεί η θάλασσα στους άντρες. Θαρραλέοι ή προσεχτικοί, νέοι ή ψαρομάλληδες, δεν έχει καμία σημασία. Βουτούν στα ρηχά ή βουτούν στα βαθιά, προστατευμένοι από λαστιχένιες στολές και χάλκινα σκάφανδρα, κάποιοι φορώντας μια αλλόκοτη εφαρμοστή μαύρη στολή και μια παράξενη μάσκα, άλλοι γυμνοί όπως τη μέρα που γεννήθηκαν, σφίγγοντας στα χέρια τους μια τεράστια πέτρα για να μπορέσουν να βυθιστούν.