Υπάρχουν στερεότυπα στην πολιτική και την ιστορία, θεμελιωμένες οριστικές επεξηγήσεις, θέματα ταμπού που δεν έχουμε το δικαίωμα να ξαναπιάσουμε; Που εφόσον καταγράφηκαν στα κατάστιχα επίσημων βιβλίων δεν αγγίζονται πλέον και θεωρούνται δεδομένα;

Μέσα από τις «συνομιλίες με τον εγγονό του» και από την προσπάθειά του να παρουσιάσει με απλά λόγια την κοσμοθεωρία του, ο συγγραφέας μάς προτρέπει να ξαναδούμε ζητήματα που αφορούν την ιδεολογία, την κοινωνική οργάνωση, τη Δημοκρατία και το θεμελιώδες δικαίωμα των νέων να ενημερώνονται για όλες τις πτυχές της Ιστορίας και για τις μη «επίσημες» απόψεις, ώστε ως ελεύθεροι και με γνώση πολίτες ν’ αποφασίσουν μόνοι τους με ποιον θα πάνε και ποιον θ’ αφήσουν.

...Δεν πιστεύω να ’σαι απ’ τους προκατειλημμένους ανθρώπους, που απορρίπτουν αμέσως τον άλλο με τις διαφορετικές απόψεις του. Το να διαβάζεις και ν’ ακούς μια διαφορετική άποψη από τη δικιά σου είναι πλούτος, είναι δημιουργία, είναι ζωή. Κι αν μια ιδέα δεν σου πάει, δικαίωμά σου, δεν νομίζω όμως πως έχεις το ίδιο δικαίωμα απέναντι στο παιδί σου. Πιστεύω πως σ’ αυτό πρέπει να προσφέρεις όσο γίνεται περισσότερο τα πολυποίκιλα υλικά πληροφόρησης και παιδείας που προσφέρει ο πολιτισμός μας, έτσι που μεγαλώνοντας να έχει τα εφόδια να διαλέξει και τον ιδεολογικό του δρόμο. Κι αυτό χωρίς να χάσει ούτε ίχνος από την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και την ανοχή απέναντι στους συνανθρώπους του που θα αδικούνται το ίδιο μ’ αυτόν, όπως εσύ, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις κι ιδεολογίες.