Το πόνημα του Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Harvard των Η.Π.Α. Alan Dershowitz συνιστά αναμφιλέκτως μία διακριτή συνεισφορά εις την προσπάθεια εξορθολογισμού της δημοσίας συζητήσεως αναφορικώς με τα τεκταινόμενα εντός των ορίων του μεσανατολικού γεωπολιτικού συμπλόκου, καθώς και πέραν τούτου. Το Ισραήλ, ως φορέας ασκήσεως εξωτερικής πολιτικής και καθοριστικός διαμορφωτής των συσχετισμών ισχύος εις την περιοχή αλλά και ως κράτος χαρακτηριζόμενο από μία -αναπάντεχη για τη μεσανατολική πραγματικότητα- δημοκρατική φυσιογνωμία, ορίζεται ως περιπτωσιολογική μελέτη μιας, κατά τα λοιπά, ερευνητικής προσπάθειας επί ζητημάτων διεθνούς δικαίου και πραξεολογίας ακαδημαϊκών και πασών καταβολών δημοσιολογούντων. Επιπροσθέτως, παρέχει υψηλής ποιότητος διδάγματα εξ αφορμής της συγκυρίας του τουρκικού ηγεμονισμού εις την Ανατολική Μεσόγειο και του συμπαρομαρτούντος υψηλού διακυβεύματος της ευρέσεως και εκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου εις την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, υπό τη σκέπη της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ.
Επίσης όπως αναφέρει ο Dershowitz: «Έχει έλθει ο καιρός για την κατάθεση στην δημόσια σφαίρα μίας ενεργητικής υπεράσπισης του Ισραήλ. Στο ανά χείρας βιβλίο παρουσιάζω μία υπεράσπιση αυτού του είδους -όχι κάθε πολιτικής ή ενέργειας του Ισραήλ, αλλά του θεμελιώδους δικαιώματος του Ισραήλ να υφίσταται ως κράτος, να προστατεύει τους πολίτες του από την τρομοκρατία και να υπερασπίζεται τα σύνορά του από επιθετικούς αντιπάλους. Καταδεικνύω ότι το Ισραήλ είναι εδώ και καιρό πρόθυμο να αποδεχθεί την λύση των δυο κρατών, η οποία περιλαμβάνεται πλέον στον προτεινόμενο Οδικό Χάρτη για την Ειρήνη, και ότι αντιθέτως η αραβική ηγεσία ήταν εκείνη, η οποία επιμόνως αρνείται την αποδοχή οποιουδήποτε εβραϊκού κράτους -ασχέτως του μεγέθους του- στις περιοχές εκείνες της Παλαιστίνης, στις οποίες υφίσταται εβραϊκή πληθυσμιακή πλειονότητα. Αποπειρώμαι επίσης να παρουσιάσω μία ρεαλιστική εικόνα του Ισραήλ, με όλα τα μειονεκτήματά του, ως μιας ακμαίας πολυεθνοτικής δημοκρατίας, παρόμοιας σε πολλά σημεία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία προσφέρει σε όλους τους πολίτες της -Εβραίους, Μουσουλμάνους και Χριστιανούς- πολύ καλύτερες ευκαιρίες και τρόπο ζωής σε σχέση με οποιοδήποτε αραβικό ή ισλαμικό κράτος».
