Το παρόν βιβλίο ανήκει στο πεδίο της διπλωματικής ιστορίας και μελετά τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Οι δύο χώρες επιδιώκουν την εμβάθυνση των επαφών τους, ιδίως ενόψει αμοιβαίων οικονομικών ωφελειών. Ωστόσο πρόκειται για μια χώρα με την οποία οι σχέσεις χαρακτηρίζονται «νεαρές» λόγω της ανυπαρξίας τους ως το 1972. Η υπό έρευνα περίοδος ξεκινά με την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών το 1972.

Το πρώτο μέρος μελετά τις ελληνοκινεζικές επαφές υπό το πρίσμα της πολυδιάστατης ελληνικής πολιτικής και των επαφών με τα κομμουνιστικά κράτη, την περίοδο 1974-1981. Μεγάλη σημασία είχε η επίσκεψη Καραμανλή στο Πεκίνο.

Στο δεύτερο μέρος, για την περίοδο των κυβερνήσεων Παπανδρέου, οι επαφές συνεχίστηκαν με τη σύναψη συμφωνιών, (παρότι η επίσκεψη του Παπανδρέου στην Κίνα το 1986 διακόπηκε πρόωρα), ενώ αξιοπρόσεκτη ήταν η πρώτη επίσκεψη Έλληνα προέδρου Δημοκρατίας στη ΛΔΚ, το 1988. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη στροφή του κινεζικού καθεστώτος σε καπιταλιστικές δράσεις, οι επαφές συνεχίστηκαν σε επίπεδο σύναψης συμφωνιών, ενώ το 1994 ο αντιπρόεδρος της Κίνας μετέβη στην Αθήνα.

Η μελέτη ολοκληρώνεται το 1997, όπου η επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα σηματοδότησε την έναρξη της ανόδου της κινεζικής ισχύος στο σύγχρονο διεθνές γίγνεσθαι. Σκοπός της έκδοσης είναι η συμβολή στο επίπεδο της διπλωματικής ιστορίας αλλά και στο πρακτικό πεδίο της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των δύο χωρών, ώστε να αντληθούν χρήσιμα διδάγματα για τις σταθερές και τις μεταβλητές της πολιτικής των δύο πλευρών σε βάθος χρόνου.