"Αιγαίο πέλαγος. Αναρωτιόμουν πώς το έβλεπαν οι νησιώτες του αρχαίου κόσμου. Μια θάλασσα γνώριμη μα απέραντη. Όλος ο πλανήτης στα μάτια τους. Στην εποχή μας οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί. Πετάμε απ' την Αθήνα για τη Ρόδο ή την Κρήτη και σε τρία τέταρτα έχουμε φτάσει. Το ίδιο για τις Κυκλάδες. Μόλις πάρουμε ύψος, πέντε λεπτά μετά, το χάνουμε. Αλλά τότε;"

"Καθώς αφήναμε πίσω μας την Τήνο, έβλεπα τον ήλιο έντονη φλογερή σφαίρα ν' ανεβαίνει απ' τη θάλασσα και μια πύρινη λωρίδα να έρχεται προς το μέρος μας σαν να μας έσπρωχνε προς τη Δήλο που ο ήλιος δεν είχε φωτίσει ακόμη. Η θάλασσα κυμάτιζε ελαφρά και, κοιτάζοντας την πλώρη να την διασχίζει με την ώθηση που έδιναν τα ιστία, ένιωθα την ενέργεια των θεών αδιόρατη, απολαυστική να σβήνει το περίγραμμά μου, γινόμουν γλάρος, θάλασσα, αέρας, ο χρόνος έσβηνε και..."

"Δεν είμαι ποιήτρια αλλά ταξιδιώτισσα, κι αν σας μεταφέρω στην ποίηση, στις μελωδίες και στις παλμικές κινήσεις, είναι για τη μεγάλη ευτυχία που νιώθω όταν κολυμπώ στις θάλασσες της Κέρκυρας. Έρχεται αυθόρμητα και πλημμυρίζει την καρδιά εδώ, στους κολπίσκους με τα σμαραγδένια χρώματα που δημιουργούνται από τα κυπαρίσσια καθώς κατηφορίζουν ως τους άσπρους βράχους. Η θάλασσα που τους περιβρέχει αλλάζει σ' ένα χρώμα έντονου τουρκουάζ, με τη λεία επιφάνειά της να μοιάζει μετάξι..."

Η συγγραφέας μάς μεταφέρει από την Κέρκυρα -το πιο δυτικό -μέχρι το Καστελλόριζο- το πιο απόμακρο ανατολικό ακριτικό νησί της Ελλάδας. Περιήγηση στον τόπο, τον χρόνο, τον μύθο, την Ιστορία, τη μαγεία των πελαγών και τη γραφικότητα των Ελληνικών νησιών μέσα από τη διεισδυτική ματιά μιας έμπειρης ταξιδιώτισσας.