Η ΡΩΜΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΟΥΝΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ 451 μ. Χ.

Στα μέσα του 5ου αιώνα μ.X., οι Oύννοι αποτελούσαν το πιο σημαντικό πρόβλημα για την εξωτερική πολιτική τόσο του ανατολικού όσο και του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, όταν ηγεμόνας των Ούννων ήταν ο Αττίλας, μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας, γνωστός και ως «μάστιγα του Θεού».

H καθοριστική σύγκρουση στα Kαταλαυνικά Πεδία έλαβε χώρα ανάμεσα σε δύο πανίσχυρους συνασπισμούς υπό την καθοδήγηση σπουδαίων ηγετών, όπως ο Pωμαίος στρατηγός Αέτιος και ο Oύννος βασιλιάς των νομάδων της στέππας. Ο πρώτος, παρά τις τεράστιες ανακατατάξεις που επέφερε η μετανάστευση των λαών, κατόρθωσε να περισώσει το γόητρο της άλλοτε κοσμοκράτειρας Ρώμης και χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τη δύναμη των όπλων αλλά και τη διπλωματία έθεσε στην υπηρεσία του λαούς όπως οι Βησιγότθοι, οι Φράγκοι κ.ά. Στην αντίπαλη πλευρά, ο Αττίλας, στο απόγειο της δύναμης και της δόξας του, είχε επίσης υποτάξει μεγάλο αριθμό βαρβαρικών λαών (Οστρογότθοι, Γεπίδες κ.ά.). Έχοντας ήδη εξασφαλίσει υψηλό ετήσιο φόρο από την Κωνσταντινούπολη, κινήθηκε το 451 εναντίον του δυτικού ρωμαϊκού κράτους και εισέβαλε στη Γαλατία. Ωστόσο, η έκβαση της μεγάλης σύγκρουσης στα Kαταλαυνικά Πεδία κατέδειξε ότι ο Αττίλας δεν ήταν ανίκητος, ενώ ο Αέτιος σημείωσε εκεί τη μεγαλύτερη επιτυχία της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας.

Ο θάνατος του Oύννου ηγεμόνα το 453 υπήρξε η αρχή του τέλους για το βασίλειό του στην κεντρική Ευρώπη καθώς η διχόνοια μεταξύ των διαδόχων του έδωσε την ευκαιρία σε διάφορα υποτελή γερμανικά φύλα να απαλλαγούν από την ουννική κυριαρχία και να δημιουργήσουν νέες ισορροπίες δυνάμεων στην περιοχή. Ωστόσο, και το δυτικό ρωμαϊκό κράτος, παρά την πρόσκαιρη παράταση ζωής που του εξασφάλισε ο Αέτιος, σύντομα θα υπέκυπτε και αυτό στους γερμανικούς λαούς.

Mέσα από τις σελίδες του συναρπαστικού αυτού βιβλίου παρουσιάζεται διεξοδικά η στρατιωτική οργάνωση της Pώμης και των Oύννων και αναδεικνύονται οι στρατιωτικές αρετές των δύο αντιπάλων. H μάχη στα Καταλαυνικά Πεδία προσεγγίζεται από την πλευρά της στρατιωτικής τακτικής και του τρόπου με τον οποίο εξελίχθηκε, ενώ αναλύονται σε βάθος οι παράγοντες που καθόρισαν την έκβασή της καθώς και οι εκτιμήσεις σύγχρονων ιστορικών γύρω από αυτήν. Ταυτόχρονα όμως, επισημαίνονται και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της σύγκρουσης, η οποία, εκτός από προσωπική αναμέτρηση μεταξύ του Αέτιου και του Αττίλα, υπήρξε πρωτίστως σύγκρουση μεταξύ δύο κόσμων και δύο πολιτισμών. Σε αυτήν, ένας νέος και ιδιόμορφος ρωμαιογερμανικός κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον ασιατικό τρόπο ζωής των Ούννων και κλήθηκε για πρώτη φορά να υπερασπιστεί τη νέα φυσιογνωμία της ευρωπαϊκής ηπείρου, την οποία είχε αρχίσει να διαμορφώνει η μετανάστευση των λαών.