ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Εν ου παικτοίς. Μπορεί να παίζει κάποιος με το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς; Μπορεί να ανοίγει θέματα όπως η υποκατάσταση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, που προβλέπεται στο άρθρο 110, από δημοψήφισμα; Τι σημαίνει για τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματός μας η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας και η άμεση εκλογή του από το εκλογικό σώμα; Ποια επίπτωση θα έχει στο πολίτευμα, και κυρίως στην κυβερνητική σταθερότητα, η τυχόν εισαγωγή του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής χωρίς αναθεώρηση των συνταγματικών διατάξεων που ρυθμίζουν το διορισμό της εκάστοτε κυβέρνησης; Για την πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η χώρα φταίει άραγε το Σύνταγμα; Η έξοδος από την κρίση μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια συνταγματική θεώρηση του ελληνικού ζητήματος ή απαιτούνται άλλες, πολύ πιο συνθέτες προϋποθέσεις: Ποια είναι τα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας του εθνικού αναθεωρητικού νομοθέτη μέσα στη συγκυρία της ευρωπαϊκής κρίσης και στους νέους συσχετισμούς που προκύπτουν από το συνδυασμό οικονομικής κρίσης, προσφυγικού, κρίσης ασφάλειας και Brexit;

Σε αυτά και σε πολλά άλλα συναφή ερωτήματα κλήθηκαν να απαντήσουν ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο Σταύρος Τσακυράκης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε δημόσια συζήτηση με τίτλο ""Εν ου παικτοίς": Μια συζήτηση για το Σύνταγμα και τη δημοκρατία", την οποία οργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση στις 30 Ιουνίου 2016, με συντονιστή τον Ηλία Κανέλλη.