Το ήξερα ότι θα γίνεις ζωγράφος Ορέστη. Τώρα όμως βλέπω ότι μιλάς σαν ποιητής. Σταμάτησες να ζωγραφίζεις ή έχεις βελτιωθεί τόσο πολύ που "γράφεις" με τους πίνακές σου; Χαχαχα! Και εσύ δε πας πίσω... σε κάνω και εσένα να μιλάς σαν συγγραφέας.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα εκείνη τη Δευτέρα. Έπειτα άρχισε το μυστήριο. Η κάθε μέρα έκρυβε εκπλήξεις στους πρωταγωνιστές του έργου. Ονόματα από το παρελθόν διαβαίνουν τις σελίδες, θυμίζοντας ότι η Σύμπτωση θα σε βρει όπου και να είσαι. Αβέρκιος, Νεφέλη, Νικηφόρος, Ορέστης, Χριστίνα, είναι πρόσωπα που κάνουν εντύπωση, αλλά μπερδεύουν τον αναγνώστη.

Φόνοι, κυνηγητά, μια αγάπη στην άκρη, οι συμπτώσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, σε ένα ξέφρενο μυθιστόρημα αστυνομικής λογοτεχνίας. Φιλίες δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται και τις σφαίρες τις δέχονται κορμιά που δεν φταίνε. Ψάχνεις στο τέλος να βρεις το θύτη και το θύμα, αλλά καταλήγεις να αναφωνήσεις: "όλα αυτά ήταν μια Σύμπτωση, ή μήπως όχι;"

Ο αναγνώστης, θα διαπιστώσει ότι ο συγγραφέας έχει την ευχέρεια και την ικανότητα να τον κάνει φίλο του, οδηγώντας τον σελίδα, σελίδα στα σκοτεινά μονοπάτια της γραφής του...