Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντώνται επί μια δεκαετία, στο ίδιο πάντα δωμάτιο, τις ίδιες πάντα μέρες, την ίδια πάντα ώρα, κάθονται διαγωνίως απέναντι σε δυο όμοιες πολυθρόνες και συνομιλούν. Η σχέση αναλυόμενου αναλυτή απλώς σχεδιάζει το ψυχικό και χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται ιστορίες, στιχομυθίες, παραμιλητά, σπαράγματα ζωής αντλημένα από τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, από τη σκηνογραφία του ονείρου, από το καταχωνιασμένο ημερολόγιο μιας διασπασμένης συνείδησης.

Ένα ανάλαφρα σκοτεινό μυθιστόρημα αρθρωμένο σε δέκα κεφάλαια, δέκα ψυχαναλυτικές συνεδρίες, δέκα παράπλευρες, αναπάντεχες περιπλανήσεις. Ο συγγραφέας, μέσα από ένα ψηφιδωτό θεατρικών και κινηματογραφικών σκηνών, επινοεί μια πολυσυλλεκτική πρόζα που σπειροειδώς μας μεταφέρει από το πουθενά του εαυτού στο οπουδήποτε του κόσμου και στο παντού της αφήγησης. Εν τέλει, το ψυχαναλυτικό δωμάτιο γίνεται ιπτάμενο χαλί και πετάει πάνω από έναν θρυμματισμένο κόσμο ή, λιγότερο φαντασμαγορικά, αυτός ο κόσμος εμπλέκεται στα όρια μιας ανήσυχης συζήτησης, μιας ανήσυχης μνήμης, μιας ανήσυχης φωνής;