Ο Ματίας εργαζόταν ως βοηθός στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου παράλληλα με τις σπουδές του.

Σε αντίθεση με το υπόλοιπο πανεπιστήμιο, η βιβλιοθήκη παρέμενε ανοιχτή το καλοκαίρι κι έτσι περνούσε μεγάλο μέρος των διακοπών του τακτοποιώντας, αρχειοθετώντας και μεριμνώντας ώστε διάφορα βιβλία που είχαν χάσει το δρόμο τους να επιστρέψουν στη σωστή τους θέση.

Η τέλεια δουλειά! Μέχρι που παρέλαβε ένα φάκελο με ένα περίεργο σημειωματάριο. Οι σελίδες ήταν γραμμένες με γραφικό χαρακτήρα που φαινόταν εξίσου παλιός με το σημειωματάριο. Ανάμεσα στις σελίδες βρήκε ένα πολύ πρόσφατο γράμμα κι ένα αεροπορικό εισιτήριο.

Ο άγνωστος αποστολέας ανέφερε: «Έχω μια δουλειά που πρέπει να αναθέσω σε κάποιον. Αφορά τη διατήρηση μιας γνώσης, η οποία όχι μόνο ανάγεται πολύ παλιά στο παρελθόν, αλλά μπορεί επίσης να αλλάξει την κοσμοθεωρία ενός μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας και να συνταράξει τα θεμέλια ολόκληρου του δυτικού κόσμου. Αυτή τη γνώση χρειάζεται να τη διασφαλίσω για τις επόμενες γενιές».

«Ο πόνος διαπερνούσε σχεδόν όλο μου το κορμί κατά κύματα, κι όταν επιχείρησα να κάνω μια κίνηση, δε συνέβη τίποτα. Ο ένας από τους δύο άντρες πέρασε σαν σκιά από πάνω μου. Μου σήκωσε το ένα μπράτσο και ακούμπησε δύο δάχτυλα στο εσωτερικό του καρπού μου. Μια ζέστη απλώθηκε μέσα μου. Ένιωθα το μπράτσο μου. Τα μάτια μου έκλειναν. Ευχήθηκα όλα αυτά να ’ταν όνειρο, αλλά δεν ήταν. Δεν ξύπνησα ουρλιάζοντας την ώρα που έπεφτα, αλλά προσγειώθηκα βαριά και σκληρά πριν τελειώσει το όνειρο. Θαρρώ πως η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά. Ήμουν μόνος. Είχα πεθάνει;»