Τα «Έσχατα ποιήματα» διαπνέονται από τα κυριότερα πολωνικά αλλά και οικουμενικά ζητήματα τα οποία έχουν απασχολήσει τον Μίγουος ως ποιητή, φιλόσοφο, ιστορικό και φιλόλογο σε όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του.

Τα βασικά αρχέτυπα του πολιτισμού μας, η αρχαιοελληνική κληρονομιά και η βαθιά αίσθηση του τόπου της καταγωγής του, αποτελούν στη συλλογή αυτή το θεμέλιο πάνω στο οποίο ο ποιητής αρχιτεκτονεί τα οικοδομήματα των προσωπικών, κοινωνικών και πνευματικών εμπειριών του σύγχρονου ανθρώπου. Και αυτές οι αξίες τον οδηγούν, όπως το νήμα της Αριάδνης, ώστε να μην χαθεί στο λαβύρινθο των περίπλοκων διαδρόμων που άφησε πίσω του ο εικοστός αιώνας, καθώς περάσαμε στο κατώφλι της νέας εποχής.

Από την οπτική του «ηλικιωμένου σοφού», ο ποιητής αναβιώνει τις σημαντικές αναμνήσεις και εμπειρίες του σε όλο το πεδίο του βίου του, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα οικουμενικό έργο τέχνης, συμπυκνωμένο σε λιγότερες από ενενήντα σελίδες, όσα και τα έτη της μακράς και ιδιαίτερα δημιουργικής ζωής του.