ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

Πώς έγινε και χρειάστηκε σχεδόν ένας αιώνας, από τη στιγμή που καθιερώθηκε συνταγματικά η (ανδρική) καθολική ψηφοφορία στη χώρα μας (1864), μέχρι να αποδοθούν ίσα πολιτικά δικαιώματα στις Ελληνίδες για τις βουλευτικές εκλογές (1952); Για ποιο λόγο οι γυναίκες στην Ελλάδα καθυστέρησαν τόσο, σε σχέση με τις ομόφυλές τους άλλων ευρωπαϊκών κρατών, για να αποκτήσουν την ισοπολιτεία; Τι σήμαινε, ιδεολογικά και πρακτικά, για εκείνες αυτός ο αποκλεισμός;

Σε αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις η παρούσα μελέτη που διατρέχει 150 περίπου χρόνια νεοελληνικής ιστορίας με άξονες αναζήτησης το φύλο και την ιδιότητα του πολίτη, τη δημοκρατία και την καθολικότητα της ψήφου.

Η ιστορία των γυναικείων πολιτικών δικαιωμάτων προσδιορίστηκε από ποικίλους παράγοντες: τις ιδέες και τις δράσεις του φεμινιστικού κινήματος που διεκδίκησε την ψήφο ως ορόσημο για την είσοδο των γυναικών στην πολιτεία,?τις απόψεις των πολέμιων της ισότητας που γελοιοποίησαν το αίτημα, το μισογυνισμό και τις παλινωδίες των κοινοβουλευτικών παραγόντων που αρνήθηκαν σθεναρά την ένταξη των Ελληνίδων στην πολιτική,?τον καιροσκοπισμό και τις αμφιταλαντεύσεις των πολιτικών κομμάτων, την άγνοια των γυναικείων μαζών,?την άρνηση, τέλος, της πλειονότητας των αστικών φορέων να αποδεχτούν, ιδεολογικά και πρακτικά, την πολιτική τους εξίσωση με τις γυναίκες ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων, μέχρις ότου η μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο συγκυρία ήρθε να αλλάξει, τυπικά τουλάχιστον, τα δεδομένα.