Η ποίηση του Κ. Ι. Τσαούση σκιαγραφεί την πορεία της ζωής του, τη συλλογή εμπειριών και τη ικανότητά του να χειρίζεται την γλώσσα με αριστοτεχνικό τρόπο καθώς ο ίδιος έχει εργαστεί στα μονοπάτια του λόγου ως δημοσιογράφος, επιμελητής, και κριτικός βιβλίου επί σειρά ετών, συνθέτοντας έναν πλούσιο καμβά ποιητικής έκφρασης. Ο έντονος ρεαλισμός των εικόνων καθώς και η απλότητα και η καθαρότητα του λόγου του, κυριαρχούν στους στίχους του αποδίδοντας στα ποιήματα διαστάσεις υποφώσκουσας νοσταλγίας μαζί με νότες ειρωνικής αυτοκριτικής διάθεσης.

Ο αναγνώστης διακρίνει παραστάσεις και πρόσωπα του παρελθόντος να ξαναζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του με τη νοσταλγική διάθεση του ποιητή που σαρκάζει τη μικροπρέπεια και το θάνατο. Ο ερωτισμός, διακρίνεται παντού, αντικατοπτρίζοντας την αγάπη του ποιητή για τη ζωή, για το ωραίο φύλο καθώς και για τα οικεία του - και όχι μόνο - πρόσωπα παρασύροντάς μας σε αισιόδοξες πτυχές αναγνώρισης.