«Για να αλλάξεις το πεπρωμένο σου, Ελεάννα, πρέπει να γνωρίσεις και τις δύο πλευρές μαγείας: το φως, μα και το σκοτάδι, κορίτσι μου. Να δεις το μυστικό της αγάπης να ξετυλίγεται μπροστά σου σαν τριαντάφυλλο γιομάτο αγκάθια, μα και με άρωμα περίσσιο για να σε πλανέψει. Και έτσι να μάθεις να πονάς. Και όταν σπάσεις σε χίλια κομμάτια, και τα μαζέψεις ματώνοντας τα χέρια σου, τότε θα έχεις αποδεχθεί τον εαυτό σου. Θα έχεις αγκαλιάσει αυτό που πραγματικά είσαι: κόκκοι άμμου έτοιμοι να σκορπίσουν στον βορινό αέρα και να γίνουν ένα με τα τέσσερα στοιχεία τούτης της πλάσης».

Αυτά θα ήταν τα πρώτα λόγια της Σμαράγδας στο νεαρό κορίτσι που από τη Σάμο είχε βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για σπουδές. Όμως θα έκανε σπουδές αλλιώτικες, μιας και ήταν η τελευταία μαθήτρια του κύκλου των δεκατριών φυλάκων της πανάρχαιας γνώσης και θα έπρεπε να μυηθεί σε μυστικά μονοπάτια γεμάτα κίνδυνο, αφού η Φαίδρα, ορκισμένη αντίπαλος της Σμαράγδας, είχε διαφορετικά σχέδια για τη νεαρή Ελεάννα.

Μέσα σε όλα αυτά, δύο δυνατοί καρμικοί έρωτες και ανεξόφλητα χρέη προηγούμενων ζωών, θα χάραζαν την δική της πορεία προς την συνειδητοποίηση του πραγματικού της εαυτού και των απόκρυφων δυνάμεών της. Συμπαραστάτης και σύμμαχός της ο φύλακας κρύσταλλός της, το μέσο μεταφοράς της σε άλλες διαστάσεις, παράλληλες με τη δική μας. Γιατί μπορεί η ψυχή μας να κατοικεί εδώ, σε αυτό το σώμα, αλλά είναι ελεύθερη να ταξιδέψει και σε άλλα πεδία, ακόμα και μέσα στο χρόνο, σε μια προηγούμενη ζωή-κλειδί για την εξέλιξη της ύπαρξής μας...