Εγώ όμως επέμεινα:
- Εσείς προσωπικά τι πετύχατε για τους πεθαμένους που προσευχηθήκατε;
-Δεν μπορώ ν' απαντήσω, είπε ο γέροντας Παΐσιος, διότι έχω τρομοκρατηθεί από το τι λέω και τι διαδίδεται. Αυτό το θέμα είναι σοβαρό.
Επέμεινα και τελικά υποχώρησε.
-Έχω περάσει αρκετούς απέναντι. Αλλά να ξέρεις ότι το να μεταφέρεις έναν κολασμένο στον Παράδεισο σημαίνει ότι θα φορτωθείς εσύ την Κόλασή του για όσον καιρό κρίνει ο Χριστός δίκαιο.
Στο τέλος με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε:
- Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Εγώ, μετά απ’ αυτή την εμπειρία, 8 ώρες κάθε μέρα προσεύχομαι για τους πεθαμένους. Θέλω να βάλεις κι εσύ 2 ώρες γι‘ αυτούς τους ταλαίπωρους. Για σκέψου, ένας χαζοεγωιστής, πριν από έναν αιώνα, με καλή ψυχή κατά βάθος, πάει στην Κόλαση λόγω βλακείας. Κι εκεί, καταλαβαίνει όλη την ανοησία της ζωής του και του εγωισμού του και πόσο καταστροφικά ήταν τα πείσματά του. Εκεί όμως, είναι ήδη ξεχασμένος από έναν αιώνα. Το 'Αγιο Πνεύμα θέλει να τον ελεήσει, αλλά πρέπει κάποιος να προσευχηθεί γι' αυτόν τον ταλαίπωρο, όπως και για άλλους παρομοίους του, με πόνο ψυχής. Κι έτσι, το φιλάνθρωπο 'Αγιο Πνεύμα βρίσκει την αφορμή που χρειάζεται και λόγω αυτών των προσευχών, τον πηγαίνει στον Παράδεισο.