Η γενετική προσέγγιση του Jean Piaget στη διανοητική ανάπτυξη είναι μία από τις καλύτερα δομημένες και ισχυρές θεωρίες στη σύγχρονη ψυχολογία. Βασικό μέλημα του ελβετού ψυχολόγου και των συνεργατών του, στη Γενεύη, ήταν ο προσδιορισμός των διαδικασιών οι οποίες διέπουν τις ποιοτικές αλλαγές της σκέψης που συντελούνται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού.

Ο Piaget τόνισε ότι η επιστήμη της εκπαιδευτικής πράξης δεν μπορεί να παραχθεί από βασικές έρευνες για τη φύση και την ανάπτυξη του παιδιού υποστήριζε πως πρέπει να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά οικοδομούν τη γνώση διότι, χωρίς μια σχετική επεξηγηματική θεωρία, είναι αδύνατον να καθοριστούν συγκεκριμένοι άμεσοι στόχοι που να αποβλέπουν στην επίτευξη γενικότερων μακροπρόθεσμων επιδιώξεων.

Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης που εδράζονται στην επιστημονική και γενετική-εξελικτική θεωρία του Jean Piaget, η οποία παρέχει αφετηρία για την υιοθέτηση διδακτικών πρωτοβουλιών που στηρίζονται στις ενεργητικές αρχές μάθησης, στις πηγές των διαφόρων μορφών γνώσης και στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης. Ως αντιπροσωπευτικά μιας σημαντικής κατηγορίας, παρουσιάζονται τα πρότυπα προγράμματα των Kamii & De Vries και των Copple, Sigel & Saunders τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε πειραματικές μελέτες και εφαρμόζονται -με παραλλαγές και προσαρμογές- σε πολλά νηπιαγωγεία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η εφαρμοσμένη παιδαγωγική πράξη στα προγράμματα που περιλαμβάνει η μελέτη είναι αποτέλεσμα της συνεχούς αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης της ψυχολογικής θεωρίας και της πειραματικής παιδαγωγικής. Η συγκεκριμένη προσέγγιση μεταφέρει τη θεωρητική γνώση στην πειραματική πρακτική και καθορίζει το πλαίσιο των θεωρητικών προγραμματισμών.