Οι μελέτες που περιλαμβάνονται στους δύο τόμους, παρά τον γενικό τίτλο "σύμμεικτα" που δεν υποβάλλει την ιδέα της ενότητας, έχουν κατ' ουσίαν αλληλοσυμπληρούμενο και αλληλοεξαρτώμενο χαρακτήρα. Η βαθύτερη ενότητα τους έγκειται στο ότι αναφέρονται στις τρεις διαστάσεις του δικαίου, την κοινωνιολογική, την θεωρητική και τη δογματική, οι οποίες, και οι τρεις, είναι αναγκαίες για την ουσιαστική γνώση του δικαίου.

Στον πρώτο τόμο το κέντρο βάρους βρίσκεται στην κοινωνιολογική έρευνα, και δη την εμπειρική, που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τις νεώτερες εξελίξεις στον χώρο της ανθρώπινης εργασίας και τους κανόνες που την διέπουν. Το δεύτερο σκέλος του τόμου αφορά την θεωρητική ανάλυση βασικών νομικών εννοιών, όπως του δικαιώματος και της υποταγής ως σύστοιχης έννοιας, της δικαιικής τάξης, κ.ά., και επιχειρείται η τεκμηρίωση μίας νέας αντίληψης με βάση την θεωρία της κλιμακωτής δομής του δικαίου. Το τρίτο μέρος αφορά σχέσεις θρησκείας και δικαίου από διάφορες σκοπιές και αποκτά με τον καιρό μεγαλύτερη σημασία, και λόγω της ευρωπαϊκής διάστασης του θέματος.

Ο δεύτερος τόμος είναι αφιερωμένος στο κοινωνικό δίκαιο που ως όρος δεν είναι συνήθης, αλλά αντιμετωπίζει τον άνθρωπο και στην εργασία του και εκτός αυτής, περιλαμβάνει δηλαδή τους κανόνες τόσο του δικαίου της εργασίας όσο και του δικαίου της κοινωνικής προστασίας.

Η ενότητα του παλαιού αυτού "ζεύγους" (ο γαλλικός όρος droit social αποδίδει και τους δύο κλάδους) έγκειται στο ότι και τα εργασιακά και τα εκτός της εργασίας δικαιώματα του ανθρώπου αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο κοινωνικών δικαιωμάτων που αποσκοπεί στην εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης του Συμβουλίου της Ευρώπης εκφράζει κατά τον πληρέστερο ανά τον κόσμο τρόπο, αυτήν την ενότητα των κοινωνικών δικαιωμάτων που συγχρόνως θεμελιώνει το κοινωνικό δίκαιο ως αυτοτελή κλάδο του δικαίου.