«Αγαπητό ημερολόγιο, ονομάζομαι Πέτρος και δεν έχω ξαναγράψει ποτέ τις σκέψεις μου...ούτε δυο αράδες. Κοντεύω τα δέκα. Πέρυσι τα Χριστούγεννα σε έφερε η γιαγιά μου. Δεν είχαν βάλει την σύνταξή της στην τράπεζα και δεν μπορούσε να μου πάρει κάτι καλύτερο. Ήσουν τυλιγμένο με κόκκινες κορδέλες κάτω από το δέντρο. Αυτή η γιαγιά Φώφη, ημερολόγιο βρήκε να μου πάρει; Μα για κορίτσι με πέρασε;»

Ο Πέτρος συνέχισε να γράφει κάνοντας πολλές μουντζούρες. Γύριζε στα περιθώρια του χαρτιού το στυλό του σκιτσάροντας συννεφάκια. Τα μάτια του ακολουθούσαν πιστά την φορά της πρόχειρης ζωγραφικής του, σε σημείο να ξεχνά για μερικά δευτερόλεπτα πως είχε αποφασίσει να γράψει! Κατέβασε μια ρουφηξιά λεμονάδας από το κουτάκι που είχε δίπλα του. Πόσο του άρεσαν τα αναψυκτικά και πόσο είχε βαρεθεί την κατά τα άλλα τέλεια σπιτική λεμονάδα της μητέρας του!

Ο δεκάχρονος Πέτρος, απ' ότι καταλάβατε είναι παιδί της μεγαλούπολης, περνά το καλοκαίρι του με μεγάλη βαρεμάρα, καθώς δεν προβλέπονται διακοπές! Αφού έχει κάνει τα πάντα, από παιχνίδι μέχρι ζαβολιές αποφασίζει να γράψει το πρώτο του βιβλίο κρατώντας ημερολόγιο. Μέσα από ένα αστείο ταξίδι, κάνει διάφορες ανακαλύψεις για τους φίλους του, και για τον εαυτό του, αναπολώντας τις ωραίες στιγμές που πέρασαν. Συντροφιά του η αγαπημένη του γιαγιά Φώφη και ο ασυνήθιστος κολλητός του, που μόνο μπελάδες του φέρνει...