... Η Δόξα στάθηκε στη στάση, σηκώνει χέρι για ταξί αλλά μάταια, θα μπει σε κανένα 550 Κηφισιά Δέλτα Φαλήρου, ώρα εννιά και μισή. Η συνομιλία με τον εντός των μαρμάρων Παντελή τράβηξε παραπάνω κι άργησε, καλά του το 'λεγε «αποδέσμευσέ με Παντελή», αλλά αυτός που μια ζωή αμίλητος πάνω από συγγράμματα, τώρα φλύαρος, τον βασανίζει λέει η απομάκρυνση των αγαπημένων και η ανικανότητα της Δόξας στις συγκολλήσεις, oξυγονοκολλήσεις και όλες τις κολλήσεις γενικά. «Ξέρεις ότι δεσμεύομαι εδώ και όλα πρέπει να τα κάνω δι' αντιπροσώπου. Ατυχία μου αντιπρόσωπός μου να είσαι εσύ, αλλά μην ανησυχείς αν δεν επιλυθούν οι εκκρεμότητες δεν πρόκειται να ανταμώσουμε».

Μια κοντή που σκούπιζε ψεύτικα δάκρυα δυο τάφους πιο πέρα την παρακολουθούσε, η Δόξα απαθής συνέχιζε διαλόγους και μονολόγους στο μουρμουρητό. Στο τέλος για να τη δαιμονίσει της επέτρεψε ν' ακούσει την απάντηση που έδωσε στον από καιρού τεθνεώτα. «'Ασε τις θεωρίες στο πού και πότε ν' ανταμώσουμε, το Πρώτο για τους επιφανείς, οπότε αποκλείεται και μια Δόξα αφανής προτιμά το Τρίτo»...