ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟIΗΣΗ ΣΤΟ ΣYΓΧΡΟΝΟ ΨΗΦΙΑΚO ΠΕΡΙΒAΛΛΟΝ

Η χρήση της τεχνολογίας στη σχολική αίθουσα δε θεωρείται πλέον κάτι το επαναστατικό, αντιθέτως έχει ήδη καταστεί παγκοσμίως κοινή πρακτική και έχει συμβάλλει σημαντικά στις διαδικασίες μάθησης. Εκείνο, όμως, που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε είναι ο ρόλος των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στις μαθησιακές διαδικασίες.

Οφείλει κανείς να συμφωνήσει σε αυτήν την περίπτωση με τον Kerres (1998), ο οποίος υποστηρίζει ότι το γεγονός της χρήσης μιας ψηφιακής κάμερας στο μάθημα αντί για την παραδοσιακή κιμωλία μπορεί να σημαίνει ότι έχουμε στη διάθεσή μας ένα μέσο πιο πολύπλοκο και περίτεχνο, ωστόσο δε σημαίνει ότι παύουμε να σκεφτόμαστε ως παιδαγωγοί που οργανώνουν το μάθημα πάνω σε διδακτικές και μαθησιακές αρχές.

Για να υποστηριχθούν, όμως, όλοι οι εκπαιδευτικοί, ακόμα και εκείνοι που δεν είναι άριστοι γνώστες των τεχνολογιών, χρειάζονται λογισμικά εύχρηστα, λειτουργικά και ανοιχτά σε δυνατότητες, αφού η εκπαίδευση είναι η ίδια, ως διαδικασία, ανοιχτή σε παιδαγωγικούς πειραματισμούς, σε ποικιλία διδακτικών προσεγγίσεων και υιοθετεί πολλαπλές παιδαγωγικές μεθόδους και τεχνικές.

Λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις του διδακτικού έργου των εκπαιδευτικών και τις δυνατότητες του σύγχρονου ψηφιακού περιβάλλοντος, διαμορφώνουμε μέσα από αυτό το έργο ένα διδακτικο-μαθησιακό χώρο, όπου η χρήση του εκπαιδευτικού λογισμικού, μέσα από την Εγκύκλια, τη Συστημική, την Κριτική και την Ηθική προσέγγισή του, εξελίσσεται σε βοήθημα, αρχικά του μαθητή και όλης της τάξης στη συνέχεια, έτσι ώστε να κατακτηθούν η γνώση, η εμπειρία και οι αξίες που χρειάζεται να έχει ο σύγχρονος πολίτης.