1889, Ερλάνγκεν, Γερμανία, στο σπίτι των Νέδερ. «Μπαμπά... τι κάνεις όλη την ημέρα;» «Τι παράξενη ερώτηση από το επτάχρονο κοριτσάκι μου! Είμαι μαθηματικός. Διαβάζω και διδάσκω μαθηματικά», απάντησε ο καθηγητής Νέδερ. «Θέλω κι εγώ να γίνω μαθηματικός.» «Όχι, Έμι. Η ζωή του μαθηματικού είναι προορισμένη για τα αγόρια. Εσύ θα γίνεις μια υπέροχη γυναίκα και θα περνάς τις ημέρες σου μαγειρεύοντας, ράβοντας και ανατρέφοντας τα παιδιά σου. Θα πρέπει να αφήσεις τις σοβαρές σπουδές για τους άντρες. Έτσι γινόταν ανέκαθεν.»

1917, στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. «Κύριοι», φώναξε ο Χίλμπερτ, «μιλάμε για μια θέση σε πανεπιστήμιο, όχι σε δημόσια λουτρά. Το φύλο του αιτούντος δεν πρέπει να αποτελεί κριτήριο.» «Είναι ευφυέστατη, ίσως πιο ευφυής απ όλους μας», συμπλήρωσε ο Κλάιν. «Ναι, έχει εβραϊκή καταγωγή, όπως πολλοί σ αυτό το πανεπιστήμιο και δεν νομίζω ότι θεωρείται μειονέκτημα το ότι είναι ειρηνόφιλη.» «Χθες συζητούσα με τη Fraulein Δόκτορα Νέδερ. Η μαθηματική απόδειξη της θεωρίας μου, ακόμη και για εμένα, είναι μεγάλη αγγαρεία. Οι επαναστατικές τεχνικές της Νέδερ στην αφηρημένη άλγεβρα οδηγούν στην τέλεια μαθηματική διατύπωση της σχετικότητας», πρόσθεσε ο Αϊνστάιν.

1922, στο Μαθηματικό Ινστιτούτο του Γκέτινγκεν. Η Νέδερ διέθετε μια αφοσιωμένη ομάδα φοιτητών, ανδρών και γυναικών. Την ακολουθούσαν παντού και ονομάζονταν «τα αγόρια της Νέδερ». Ήταν πρωτοπόρος σε ένα πεδίο που θα αποτελούσε το μέλλον των μαθηματικών - στο εξής η άλγεβρα δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.

1933, Κολέγιο Μπριν Μορ, στην Πενσιλβάνια της Αμερικής. Το Ίδρυμα Ροκφέλερ χρηματοδοτεί τη συνεργασία της εξόριστης καθηγήτριας με το Ινστιτούτο Ανωτέρων Μελετών του Πρίνστον. Η δεσποινίς Νέδερ είναι η σπουδαιότερη γυναίκα μαθηματικός που γνώρισε ποτέ ο κόσμος - είναι η μητέρα της σύγχρονης αφηρημένης άλγεβρας.

1935, στο Νοσοκομείο του Μπριν Μορ. Μετά την εγχείρηση, η Έμι πέφτει σε κώμα και πεθαίνει. Δεν υπήρξε παιδί-θαύμα. Τουναντίον, ξεκίνησε όψιμα και η παραγωγικότητά της αύξαινε καθώς μεγάλωνε. Έφυγε αναπάντεχα, στο απόγειο της δημιουργικής της δύναμης.