H ποιητική συλλογή του Χριστόφορου Λιοντάκη πρωτοκυκλοφόρησε το 1999 και τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω το 2000.

Ένα στοίχημα με τη βοήθεια του φωτός για ν' ανατραπεί ο συμβατικός χρόνος που στραγγαλίζει τις ψυχές μας να συναιρεθεί το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και στο σημείο συνάντησης τους να εκβάλει η Ομορφιά, καταργώντας το ζόφο και τη θλίψη. Να εκβάλλει μέσα από την ασχήμια της συμβατικής καθημερινότητας, καταργώντας παρωπίδες και συνήθειες που είναι οι εχθροί της ποιητικής όρασης. Ένα παιχνίδι με τη μνήμη και τη λήθη, με μια μνημοτεχνική που προσπαθεί να ισορροπήσει την παρουσία και την απουσία των εικόνων, να προσδώσει στις θρυμματισμένες εικόνες συνοχή και συνέχεια.

Μια προβολή βιωμάτων και εμπειριών μέσα από τα αρχέτυπα. Μια απόπειρα με πολλές αναστολές και αναιρέσεις για να καταδειχθεί η διαχρονικότητα των αισθημάτων και των παθών. Πρόσωπα που κινούνται ελεύθερα μέσα στο χρόνο από τον αρχαίο ικέτη ως τον σύγχρονο μετανάστη, από το ομηρικό νηπενθές ως το ανίδεο πρεζόνι. Ένα παιχνίδι με τις λέξεις ώστε να γίνουν δοτικές και να συμβάλουν στην αλχημεία της μαγείας. Ένα φως άλλοτε προσιτό κι άλλοτε απρόσιτο. Ένα φως που να φωτίζει το αρχέγονο κάλλος της εικόνας. Ένα φως που να επουλώνει τους μώλωπες της ψυχής. Μια απολογία στους απόντες αλλά και στους ενδεχόμενους αναγνώστες.