Τα κείμενα αυτά είναι καταγραφές, δοκίμια και προσωπικές καταθέσεις με έντονο τον στυλιστικό χαρακτήρα. Απέναντι στον συγγραφέα βρίσκεται η καθημερινότητα και η τέχνη, η ιστορία και το σήμερα, ο πραγματικός και ο πλασματικός κόσμος. Τίποτε το αυτονόητο όμως δεν παρασύρει τον συγγραφέα, ακόμη κι αν μιλά για πράγματα που βρίσκονται δίπλα μας. Το βλέμμα είναι πλάγιο και ανορθόδοξο. Όλα φαίνεται να διαθλώνται και να δημιουργούν ένα αυθεντικό και αναγνωρίσιμο κλίμα. «Οι σελίδες αυτές είναι έργο ενός φιλάργυρου του βιώματος» είχε επισημάνει ο Μάριος Μαρκίδης. «Και ο φιλάργυρος αυτός, έχει ταυτόχρονα την επιτηδειότητα των ποιητών, να συνδυάζει απροσδόκητα τις παρατηρήσεις διαφορετικών τόπων και χρόνων, να μεταφράζει τον έναν τόπο στον άλλο (χάρισμα του ταξιδιώτη Ουράνη) και τον ένα χρόνο στον άλλο (χάρισμα της παράδοσης του Σεφέρη). Εάν σταθείς απέναντι στο βιβλίο με διάθεση αμφισβήτησης -και πολύ περισσότερο εριστικά- θα το χάσεις, όπως χάνει το ανέκδοτο εκείνος που ρωτάει: ''Τι εννοεί'';».

Η λατρεία της φόρμας, η μαγεία του παρελθόντος, η ποιητική μεγέθυνση της λεπτομέρειας, η μουσική και ο ρυθμός, είναι αρετές που βρίσκει ο απαιτητικός αναγνώστης σε όλα τα κείμενα του συγγραφέα.