Αντικείμενο της μελέτης είναι η εξέταση της μεταχείρισης των εφαρμογών της βιογενετικής από την έννομη τάξη, ιδίως από πλευράς ιδιωτικού δικαίου. Στόχος της είναι η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ αφενός της επιστημονικής έρευνας και γνώσης προς όφελος της ανθρώπινης υγείας και αφετέρου της ανάγκης σεβασμού της αξίας του ανθρώπου. Στα πλαίσια αυτά εξετάζεται ποια είναι τα όρια της επιστημονικής έρευνας και εφαρμογής της γενετικής τεχνολογίας και κατά πόσο η ισχύουσα νομοθεσία αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους κινδύνους της επιστημονικής εξέλιξης και εάν και ποιες νομοθετικές ρυθμίσεις απαιτούνται.

Ειδικότερα αναλύονται οι μορφές του γενετικού ελέγχου και της γενετικής θεραπείας, οι προϋποθέσεις διενέργειάς τους και η αστική ευθύνη από την εφαρμογή τους. Αναλύονται οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις της έρευνας εν γένει και ειδικότερα της έρευνας σε γονιμοποιημένα ωάρια, σε βλαστοκύτταρα και στα πλαίσια της θεραπευτικής κλωνοποίησης, αλλά και τα ηθικά ζητήματα και οι κίνδυνοι που ανακύπτουν. Παράλληλα δε εξετάζεται και αξιολογείται η αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών από την ισχύουσα νομοθεσία, κυρίως στα πλαίσια του ιδιωτικού δικαίου. Εξετάζεται η προστασία του απορρήτου χαρακτήρα της γενετικής πληροφορίας και η χρήση αυτής στους τομείς της ιδιωτικής ασφάλισης, της εργασίας, της υιοθεσίας, της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και της ποινικής διαδικασίας.

Γίνεται δε δεκτό ότι η κρισιμότητα και η σοβαρότητα των ζητημάτων που ανακύπτουν από τις εφαρμογές της βιογενετικής σε σχέση με την προστασία της ανθρώπινης αξίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων επιβάλλουν τη δημιουργία ενός νέου κλάδου δικαίου, ο οποίος αναφέρεται χαρακτηριστικά είτε ως «δίκαιο της μοριακής βιολογίας», είτε ως «βιοδίκαιο».