«Τη λέξη Μεταγωγές αρχίζω να την επεξεργάζομαι μέσα μου μαζί με τις φωνές αποχαιρετισμού των συγκρατουμένων μου, όταν τους μετέφεραν από τη μια φυλακή στην άλλη στα χρόνια της χούντας. Ήταν τα χρόνια που η λέξη είχε την πραγματική της έννοια, αυτή της μεταφοράς ενός ανθρώπου από έναν τόπο σε έναν άλλο. Μόνο που η μεταφορά αυτή δεν οδηγούσε σε πόλεις ή χώρες αλλά σε φυλακές και οι άνθρωποι λέγονταν πολιτικοί κρατούμενοι.

Μεταγωγή είναι ο ίδιος μου ο εαυτός από τη μια εποχή στην άλλη, μέσα από ένα άθροισμα στόχων, στίχων, αποφάσεων και ονείρων.

Δεν είμαι σίγουρα ούτε τεχνοκράτης ούτε πολιτικός ούτε ουτοπιστής. Και, σίγουρα, δεν είμαι ποιητής. Μπορώ όμως, μετάγοντας το πνεύμα μου από το συνειδητό στο όνειρο, από τη λογική επεξεργασία στο παράλογο, να καταγράψω τις λέξεις που αποτύπωσα στις σιωπηλές στιγμές μιας πολυσύνθετης κοινωνικής διαδικασίας. Μετά από τριάντα πέντε χρόνια μεταγωγής του ίδιου μου του εαυτού, αυτό το οφείλω σ' αυτούς που με γέννησαν, που με συντρόφεψαν, που με έζησαν, σε όσους μέσα από λέξεις και αποκαλύψεις εικόνων μεταχθούν διαβάζοντας τους στίχους κοινών φορτίων. Εγώ θέλω να είμαι απλά ένας ενεργός πολίτης, ένας μεταγόμενος ποιητής του κόσμου μου.