Εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Ιούλη τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά που επρόκειτο να βρει τον Ψιχουλάρπαγα, το γιο του άρχοντα Ψωμοφάγου (πάππου προς πάππου ποντικοί και οι δύο). Καμαρωτός ξεκίνησε να πάει τη βόλτα του τσιμπολογώντας το πρωινό τυράκι του, όμως κόντεψε να του σταθεί η μπουκιά στο λαιμό, όταν ξάφνου πετάχτηκε εμπρός του μια εφτάψυχη γάτα από τις μεγάλες. Με γενναιότητα απαράμιλλη και με την ψυχή στο στόμα ο ποντικός το έβαλε στα πόδια και βρέθηκε στης λίμνης την άκρη σωσμένος και κουρασμένος. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ένα επίσης αρχοντικό βατράχι που άκουγε στο επιβλητικό όνομα Φουσκομάγουλος. Ένα τραγικό περιστατικό μέσα στο νερό της λίμνης επρόκειτο να γίνει αιτία να ανάψει ο φοβερός βατραχοποντικοπόλεμος, λεπτομέρειες του οποίου μπορεί κανείς να διαβάσει μέσα σε τούτο το βιβλίο. Πάντως στο τέλος, με τη βοήθεια των θεών, έγινε ειρήνη και όλοι γύρισαν ξανά στις δουλειές τους.