Όπως το κέντρο του ουράνιου σύμπαντος, φυσικά και δεν είναι η Γη, έτσι και το κέντρο του κόσμου, σαφώς και δεν είναι το Αιγάλεω. Και όμως, σ΄ αυτή την άγνωστη και ασήμαντη γωνιά του πλανήτη, έμελλε να κριθεί η τελική αναμέτρηση ανάμεσα στο Κακό και το Καλό.

Το Νέο Είδος Νοημοσύνης, που γεννιόταν με εφιαλτικό τρόπο, πρόβαλλε αδυσώπητα απειλητικό για το ανθρώπινο είδος, την ίδια ώρα που οι άνθρωποι παρουσιάζονταν εξαιρετικά ανίσχυροι και ανήμποροι να αντιδράσουν μπροστά στην επερχόμενη εχθρική λαίλαπα των Παρείσακτων. Καταλυτικό ρόλο στην τελική έκβαση αυτού του παράδοξου και αποτρόπαιου πολέμου θα έπαιζε η Ανίερη Συμμαχία! Ανίερη, με όλη τη σημασία της λέξης.

Και όμως, αυτή η Ανίερη Συμμαχία, τελικά θα αποδεικνυόταν παραπάνω από Ιερή. Ένα κρίσιμο ερώτημα, μόνο, έμενε να απαντηθεί: "Οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές με τους συμμάχους τους θα ήταν σε θέση να ξεπεράσουν σε εξυπνάδα, ευφυΐα, αλλά και στρατηγική πολέμου τους μισητούς Παρείσακτους και να κρατήσουν απόρθητη την Πύλη από τη λυσσαλέα επίθεση του πανίσχυρου στρατού τους;"

Ο μαθητής του 2ου Γυμνασίου Αιγάλεω Πάρις Δημαράς δεν είχε ιδέα γι΄ αυτόν το φοβερό πόλεμο που μαινόταν χρόνια τώρα κάτω από τη μύτη του, μέχρι που μια μέρα, ω του θαύματος, βρέθηκε εν αγνοία του, "εντός των τειχών"...