Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δύο νουβέλες, δύο σύντομα μυθιστορήματα, δηλαδή, χωρίς κεφάλαια και φέρει έναν τίτλο παραπλανητικό: «Τρία πουλάκια κάθονταν…». Έτσι, με τρία αινιγματικά αποσιωπητικά μετά απ΄ την τελευταία λέξη, τρία αποσιωπητικά που προϊδεάζουν ίσως όποιον πάρει στα χέρια του το βιβλίο για το ότι δεν πρόκειται για κάποιο ελαφρύ ανάγνωσμα, όπως υπονοεί ο γενικός του τίτλος. Οι επιμέρους τίτλοι επεξηγούν το «Τρία πουλάκια κάθονταν...»: πρόκειται για μικρές ιστορίες ζωής τριών ανθρώπων, δυο γυναικών στην πρώτη νουβέλα, ενός άντρα στη δεύτερη.

Όπως στην πρώτη συλλογή διηγημάτων της Λίζας Μαμακούκα, («Ζωολογικός κήπος Τσέπης»), όπου οι άνθρωποι παρουσιάζονταν με τη συμβολική μορφή εντόμων, πτηνών, μικρών ζώων, το ίδιο κι εδώ, οι ήρωες φέρουν στοιχεία που έχουν συνδεθεί, βιολογικά, αλλά και πολιτισμικά κυρίως, με πουλιά. Αλλοτε ο χαρακτήρας, άλλοτε η εμφάνιση κι άλλοτε ο τρόπος ζωής και οι συνήθειές τους, προσδίδουν στους τρεις αυτούς ανθρώπους μία... «πουλίσια» ταυτότητα: έτσι, οι δυό τόσο αταίριαστες πρωταγωνίστριες της πρώτης νουβέλας, παρουσιάζονται σαν «Ο φτωχοσπούργιτας κι η κλέφτρα κίσσα», ενώ ο αρσενικός πρωταγωνιστής της δεύτερης είναι «Κόκκορας», επίτηδες σκέτος, χωρίς άρθρο.