«Φιλελευθερισμός και δημοκρατία δεν είναι συνώνυμα. Η Δημοκρατία είναι «κρατία», δηλαδή μία μορφή πολιτικής εξουσίας, ενώ ο φιλελευθερισμός είναι μία ιδεολογία για τον περιορισμό όλης της πολιτικής εξουσίας. Η δημοκρατία βασίζεται στην λαϊκή κυριαρχία, ενώ ο φιλελευθερισμός βασίζεται στα δικαιώματα του ατόμου. Η φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία συνεπάγεται την εκχώρηση της κυριαρχίας, η οποία, αυστηρά μιλώντας, όπως είχε αντιληφθεί ο Ρουσσώ- ισοδυναμεί με την παραίτηση του λαού. Σε ένα αντιπροσωπευτικό σύστημα ο λαός εκλέγει αντιπροσώπους, οι οποίοι κυβερνούν μόνοι τους. Το εκλογικό σώμα νομιμοποιεί μία πραγματική εξουσία η οποία βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια των αντιπροσώπων. Σε ένα αυθεντικό σύστημα λαϊκής κυριαρχίας οι εκλεγμένοι υποψήφιοι είναι επιφορτισμένοι να εκφράσεων μονάχα την βούληση του λαού και του έθνους• δεν την ενσαρκώνουν».

«Σε ένα δημοκρατικό σύστημα όλοι οι πολίτες έχουν ίσα πολιτικά δικαιώματα όχι δυνάμει κάποιων υποτιθέμενων αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων που έχει το «ανθρώπινο πρόσωπο», αλλά επειδή όλοι ανήκουν στην ίδια εθνική και λαϊκή κοινότητα -δηλαδή, λόγω της ιδιότητάς τους ως πολίτες. Στην βάση της δημοκρατίας δεν βρίσκεται η ιδέα της κοινωνίας, αλλά μία κοινότητα πολιτών που είναι όλοι κληρονόμοι της ίδιας ιστορίας, οι οποίοι συνεχίζουν ή επιθυμούν να συνεχίσουν αυτήν την ιστορία προς ένα κοινό πεπρωμένο. Η θεμελιώδης αρχή που βρίσκεται πίσω από την δημοκρατία δεν είναι η αρχή "ένας άνθρωπος, μία ψήφος" αλλά "ένας πολίτης, μία ψήφος"».

«Η έννοια-κλειδί της δημοκρατίας δεν είναι οι αριθμοί, το δικαίωμα ψήφου, οι εκλογές ή η αντιπροσώπευση αλλά η συμμετοχή. "Δημοκρατία είναι η συμμετοχή ενός λαού στο κοινό του πεπρωμένο" (Moeller van den Bruck). Είναι αυτή η μορφή διακυβέρνησης που αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε πολίτη να λαμβάνει μέρος στις δημόσιες υποθέσεις, ιδίως ορίζοντας την κυβέρνηση και δίνοντάς της ή μη την συγκατάθεσή του σε αυτήν. Έτσι, δεν είναι οι θεσμοί αυτοί που φτιάχνουν τη δημοκρατία αλλά η συμμετοχή του λαού σε θεσμούς. Το μέγιστο της δημοκρατίας δεν συμπίπτει με το «μέγιστο της πολιτικής ελευθερίας» ή το «μέγιστο της ισότητας» αλλά με το μέγιστο της συμμετοχής».